درباره شهرستان زابل محل برگزاری همایش
شهرستان زابل با مساحت ۳۴۴ کیلومتر مربع در ضلع شمال شرقی استان سیستان و بلوچستان قرارگرفته است. شهرستان زابل از شمال به شهرستان نیمروز، از شرق به شهرستان هیرمند و از جنوب به شهرستان‌های هامون و زهک و از غرب به شهرستان هامون محدود می‌شود. فاصله مرکز شهرستان تا مرکز استان ۲۰۷ کیلومتر است. فاصله زابل تا تهران ۱۵۴۸ کیلومتر و ارتفاع از سطح دریا ۴۸۰ متر است.
از ارتفاعات مهم زابل، کوه خواجه که در غرب زابل قرار دارد. در بالای این کوه تصویری از رستم پهلوان که گرزی دو سر در دست دارد، نقش بسته است. در دامنه‌های جنوبی آن‌هم ویرانه‌های بناهای منسوب به دوره اشکانیان به‌جامانده که در زمان خود بسیار باشکوه بوده است.
تاریخچه زابل
هیرمند، قدیمی‌ترین بخش زابل است که در کتیبه‌های تاریخی به آن اشاره شده است. در دوران حکومت هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان، نام‌های مختلفی به منطقه زابل داده شده است. در برخی متون منظور از سرزمین نیمروز به معنای نصف‌النهار مبدا بوده که دانشمندان ایرانی و مسلمان آن را به اثبات رسانیده اند که از سیستان عبور می‌کند.
زابل امروز، درگذشته زمین‌هایی با تپه‌هایی از رسوبات دریایی بود که قسمتی از آن در مسیر رودخانه قرار داشت با کم شدن آب رودخانه بر وسعت خشکی‌های اطراف آن اضافه شد و بااتصال این منطقه به روستای حسین‌آباد، آبادی بزرگی تشکیل شد. بعدها تاسیس پادگان نظامی بر اهمیت این منطقه افزود.
آب و هوای زابل
آب وهوای زابل از نوع بیابانی و گرم و خشک با حداقل دما در دی‌ماه ۷ درجه و حداکثر دما در تیرماه بالای ۴۵ درجه گزارش‌شده است. جریان باد در شهرستان در کلیه فصل‌ها برقرار است، بادهای ۱۲۰ روزه حاصل توده‌های پرفشار غربی است که در فصل تابستان از شمال شرق به جنوب شرق می‌وزد. حداکثر وزش این باد در تیرماه به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت هم می‌رسد که در مسیر باعث جابه‌جایی ریگ‌های روان می‌شود و طوفان‌های شن، تپه‌ماهور و ماسه‌بادی‌ها را شکل می‌دهد.
لباس محلی مردم زابل
پوشش محلی در بسیاری از مناطق زابل شبیه پوشش محلی سیستان و بلوچستان است. پوشاک مردان این خطه شامل دستار، سرپوش، پيراهن و شلوار است. به دستار در زبان محلی لنگوته، می‌گويند و بيشتر به رنگ سفيد است. پيراهن مردان بلند و تا سر زانو است و شامل سه نوع چين‌دار، ساره (عربب) ترک‌دار است. نوع چين‌دار آن از كمر چين مي‌خورد. معمولا پيراهن به هر صورت كه باشد، شلوارش نيز به همان صورت ساده يا چين‌دار خواهد بود. روی لباس مجالس و افراد مرفه ابريشم‌دوزی می‌شود. در گويش محلی سيستان به شلوار، تمو يا تومون و به پيراهن پنر می‌گويند و نوع ترک‌دار آن را چل تريز می‌نامند كه از قسمت زیرحلقه آستين به پايين حداقل از ۳۴ ترک تشکیل شده است. همچنين مردان سيستانی جليقه‌ای روی پيراهن می‌پوشند كه به آن باسكت يا جلیقه می‌گويند. پوشاک مردان سيستانی تا حدودی به پوشاک مردم خراسان كنونی شباهت دارد.
پاپوش مردان دو نوع است، چپلی يا چپت و تارقی. تارقی، كفشی است که از پوست گاو تهیه می‌شود. تخت تارقی از لاستيک فرسوده و رويه آن بندهايی است كه به‌صورت ضربدر، روی‌هم قرار می‌گیرد و از چرم دوخته می‌شود. لباس زنان سیستانی ساده و با سوزن‌دوزی‌های زیبا است.
آداب و رسوم مردم زابل
رسوم و آیین‌های بسیار خاصی در ناحیه زابل گرامی داشته می‌شود که ممکن است برای بسیاری از ما ناشناخته باشد. در این بخش به چند آیین زیبا و جالب اشاره می‌کنیم.
یکی از جشن‌های بزرگ در فرهنگ مردم زابل، جشن گندم است، این جشن در موقع برداشت گندم انجام می‌شود و افراد حین برداشت محصول رقص و پای‌کوبی می‌کنند. در آیین‌های مذهبی مثل عید فطر، عید غدیر، عید قربان و مبعث پیامبر (ص)، تولد امام علی (ع) و مراسم آیینی نیمه شعبان مردم در این روز به زیارت اهل قبور رفته و یک نوع شیرینی محلی به نام چلبک درست می‌کنند.
رمضان و سحرخوانی دو آیین مهم این منطقه در ماه مبارک رمضان است که هرکدام ویژگی خاص خود را دارد. برخی سوابق تاریخی و گفته‌ها نشان می‌دهد که آیین سحرخوانی و رمضان از حدود ۱۴۰۰ سال قبل یعنی از اوایل اسلام نزد ساکنان مرسوم بوده است. در این آیین که بین شب‌های ۱۲ تا ۱۷ ماه مبارک رمضان اجرا می‌شود، جمع زیادی از جوانان و نوجوانان هر محله در مقابل منازل مردم اجتماع کرده و اشعار محلی را با صدای رسا قرائت می‌کنند که از جمله آن اشعار «رمضو الله الله رمضو، رمضو الله خوشنوم خدا، رمضو اومْده مهمونش کنه، گوو گوساله ره قربونش کنه، ای سرا از کِنه که کولَک داره، اگه فهمو صابیو بورک داره، ای سرا از کِنه که رو و بادَه، دو پسر داره که نو دوماده» است.
یکی از رقص‌های محبوب این ناحیه رقص شمشیر است.
صنایع دستی زابل
از جمله صنایع دستی محبوب منطقه سیستان و شهر زابل می‌توان به سوزن‌دوزی، خامه‌دوزی، پریوار دوزی، سیاه دوزی، سکه دوزی و آینه‌دوزی، حصیربافی، خولک بافی، سیس بافی و ساخت جواهرات،توتن‌سازی (بلم‌سازی) اشاره کرد.
غذای محلی زابل
غذاهای محلی سیستان چنگالی، غلور، آچار، کشک زرد، گندم شیر، املت سوزی، تجگی، پوری، شورو، لندو، لتی، گندم بریو، کشک کولی، خرمابریون، اشکنه کشته، چولی، بورک، دوغ بر، ماهی شیرپز، رخمی، قروت، پوچ، قتلمه دیگی، اشکنه آرددستمال، اوجیزک، اشکنه انارترش، گرماست، رشته بریو، اوجیزک گشنیز، کلوچه قندی، کلوچه خرمایی، ترکی، آرددستمال، کورگی، قوتوی سیستانی، شیرینک، شیره هندوانه، چمچه ریزک و پله است. برخی از این غذاها در رستوران های زابل سرو می‌شوند.
نان‌ها و شیرینی‌های محلی زابل بسیار معروف هستند. از محبوب‌ترین شیرینی‌های محلی این ناحیه می‌توان به نان‌روغنی، چلبک، کلوچه خرمایی و قندی اشاره کرد.
مکانهای دیدنی زابل
با توجه به پیشینه تاریخی زابل، بناهای تاریخی و مناطق باستانی زیادی در این منطقه قرار دارد، از محبوب‌ترین این محوطه‌های تاریخی می توان به قلعه رستم، ارگ سه کوهه، دهانه غلامان، شهر سوخته، آسبادهای حوض دار و روستای گردشگری قلعه نو نام برد. همچنین مجتمع بقیه‌الله که چاه نیمه های زابل در آن واقع شده اند یکی دیگر از مکان های توریستی سیستان است.
از دیگر آثار تاریخی زابل می‌توان به قلعه کهک کهزاد، گمرک بلژیکی‌ها، کاروانسرای فرنگی، ، بانک ایران و انگلیس، موزه مردم‌شناسی و آرامگاه خواجه غلطان اشاره کرد. منطقه شکارممنوع مک سرخ و جنگل شیله از مناطق خوش آب وهوا و مکانهای دیدنی زابل است.
در باره زابل.pdf (1/35 mb)